Deze rozen werden vooral in de 19de eeuw veel gekweekt in Frankrijk. Het zijn afstammelingen van natuurlijke kruisingen tussen Damascenerrozen en Chinese rozen. Van deze laatste erfden ze de herbloeiende eigenschap. Portlandrozen bloeien opnieuw in de herfst, terwijl Damascenerrozen en vele andere oude rozen slechts eenmaal bloeien. Daarom waren ze tot het einde van de negentiende eeuw zo geliefd, tot de voorkeur ging naar de Remontanthybriden. Maar nu nog zijn dit graag geziene rozen, zeker door liefhebbers van oude rozen. De Portlandrozen zijn historisch zeer belangrijk omdat ze samen met de Bourbonrozen en de Chinese rozen aan de basis lagen van de Remontanthybriden, de ouders van onze moderne theehybriden.
Eind negentiende eeuw waren er wel 150 portlandrozen, maar nu zijn er nog maar 16 verkrijgbaar. Zo is ‘Comte de Chambord’ die in 1863 door Moreau-Robert op de markt gebracht werd, verdwenen en is de roos die wel verkrijgbaar is onder die naam eigenlijk ´Mme Boll´.
De Portlands hebben een korte bloemensteel. De bloemknoppen zitten dus diep in het bovenste gebladerde van de gesteltak en de bloemen rusten op de bovenste bladeren als vogels in een nest. De bloemen zijn vooral blossig roze, dieproze, roze tot rood en paars. Gele of oranje Portlandrozen bestaan niet. De bladkleur is grijsgroen. Door hun formidabele geur zijn ze zeer geliefd. Ze zijn ook redelijk gemakkelijk in een pot te houden.